Seite:Hansen Nahrung 1896.djvu/41

— 19 — -.19-. 5. G o n«n e l alliining. Naan, wat Dü dag en Gniier en en wun«nerlik Mensk best, dit meet dag niini Mens-ten, naan dit weet er ek. Hi es Bin Leewdaag ek en Stün’ töfreed’, naan ek en Stün’ töfreed; manningmol göndt er jen dit drüg Bruad ek, so de«d er ek. Jk hakt Ha aaft taagt, dat man er er wat üd«ers me nud’ maat, da wejrt ek muar üs rogt, dat er jens san hokken fuar sin Gibt-8igheid rogt deeg biskopt waad’, naanimin«nen wejrt ek. Uüs a«rem Korneelis! nü est delling en Dei, dat alli jung Lidden, jaa biid’ Ual«len en Jungen töhop sen, en maaki jam war Bliid«igheid me arküd«er, jer di irrem Seeliden wed«er üt san skel, hi heed’ nü trii Wundtern üt wessen, en heed’ höm -Ja manning saaldt Seeen aur Hand gnug leiten, sc: heed’ er, en, eed«er its er san dit Koppenhaagen- Faaren man lid«tet kumdt, da heed’ er uk jit trog hok Skellinger tüs braagt, so heed’ er; man nü kjen Pid«ert dag ek tjüü, dat hi höm en paar Skelling dö sknl’, en let hö1n hen tö Pid«ersdei gnug, all üs üd«er jung Lidden, wandt uk om muar en muar wejr. Naan, -Bin Ka«righeid heed’ niin Jen’, Ia heedt ek, dit es waar. Wut mun’ jat en Ellen nü ön Kööken om tö stridden haa? jü dördt höm nog di Waarheid sii, sa dördt-Z; alhüweldt jaa nöndt frügted.