Seite:Siebs Johannsen Lustspiele 1898.djvu/16

12
haui' me ôaklapën bi, dêetö en gurt Sölring
ülën ainprekëlt halsdok dêel auí' ôarën bünën;
hok malklaiich stêwël aui' fet; di jeu boksbinling
âpstrôbët, di üfër dêel; en píp, en skirm, en
pör slophanskën; hi es soks en dörtich jör ôal.
M örën, en ôal fömën, mal dôf, tinët bi Môns Manis.
%Jü drait en rôa ülën skort,' wit hcıefën, wat
wii' om bin set; auf fet toflër, bôwën 'en rump
me fôa bihals en krög en smokër; en blangk ülën
dok om haui' knet, en blangk strêkët skortlok fôa.
Haar jàlër ys Möns.
Stef, hui* 't spölëtz eıı Sölring knew bi Möns
Negël Manis, me jen mefèl- en tau sifdyrën; en
stöl en hok stoelër, ön di achtërgrün en ôaldögs
kachëlaun; dêefaufhen, ön di wııch ínletën, en glëfën
sköp me wat blangk stíμëntjüch; üp di rocht sii* (fan
dj töskaustërs üt sen) en wining. _
i___í_ m. -__