Seite:Bremer Stacken I.djvu/45

— 45 —

  A Skorlduck wiar her alltha nar,
Tuppreid me 'n gratten Hank.
Jü Mudi as nü jo so rar
Üb Fer jüst un a Gank.
Her Pei di slebbet bäft un 'th Stronth,
An för, diar wiar ar alltha stonth.
Diar gisset 's ät; man wat mankiaret,
Det füng hi eg ütjspekuliaret.

  San Rock wiar fan jar Mammen Pei,
Apfarrewt un a Krooch,
Man skürrenth nett so gudd üs nei,
Wiar doch eg wat anooch.
Gül üs an Hingstkrall wiar sin Krag.
Dann füng di arem Hudd sin Lag;
Di wiar so rüch üs an rüch Bortji
An laacht brünn üs an brönket Fortji.

  Üs alles nü dann wiar tustelld,
Wiar noch di Hinger luas:
A Kloker hedd ham so ferkelld,
Hedd Tusswark an wiar huas.
Do halet Jong-Jins för an bäft
An bollet so ütj Lewenthskräft,
Dat ham a Tess un 'th Kenntjap skringelth
An arkenän a Uarn ringelth.

  A Präster hell an öders rar
An lung an string Pretjei.
Ham sig 't, a Bridj jü hedd at swar.
Huar fan? Det könn 'k eg sai.
Man üs a Präster jüst aphell,
Do kam a Swümm her un a Lell;
Jü wurd rocht spirrwitj am a Lappen.
At wiar warafteg loong nian Grappen.