Seite:Bremer Stacken I.djvu/49

— 49 —

Bi Eckenamsaten an Stedenütjgrippen,
Bi Braddiepp an Krasnin tu freden an süppen —
Sogor un at Kruchhüss diar küdd 'am an spreg.
Un Skul an bi Kraanken diar sig 'am an eg.

Hi wiar üb a Pretjstull un 'th Kiwin an Mäster,
Man doch för a miasten an leidegen Träster.
Dann efter sin Spuaien moost arken well kräl
Un Iweghaid del un a glöinege Häl.

Diar wurd awer snaket bi nai an tu fiarn,
An so füng di Könning det uck ans tu hiarn.
Hi lät ham ans juart kemm an dedd ham Ferlof,
An Sönndai tu pretjin för ham an san Hof.

För söck an Gilegenhaid hedd hi all ütj 'n
Ual Hüsspostell liard an Pretjei fan a bütjen.
Det flog fan sin Lappen diaram me an Kräft,
Üs wiar me an Klappswöbb well hocker ar bäft.

Ha, ha ! thoocht a Könning, di Hödde könn pretji.
Man kommt det well alles uck ütj sin aanj Hötji ?
Ick liaw miast, hi maget nän grausamen Stod
Me 't Mörreg, diar 'r hä un sin bücket gratt Hod.

Hi licket tu 't mannsten man grausam ünuasel.
Ick nuadgi ham iljing ans griilket tu Bosel.
Diar wall 'k ham ans prewi; dann fu 'k jo tu senn,
Of 'k rocht of wär 'k mass san. So thoocht an so denn.

An üs nü di Böd tu ham kam fan di Könning,
Do skull jam för Grappen ans senn hedd, hüdenning
Hi ham üs an Wriansken för Frögels ätdruch!
Hi sprüng üs an Lummrom thwei-, trisis amhuuch.