— 54 —
„Wat Dönner! Beest Tjiddel? Nö, det mark ick nü well,
Ick ha det tu dunn me 'n trochdrewwenen Grüwwel.
Ick lät di studiari; t 'as eg allterled.
Wann klar beest, dann feest dü a Präster sin Sted.”
Aalkersem. Simon Reinhard Bohn.
♦
Bür an Siaman.
Hirr fu 'm ans tu lesen, hü 't gongt me da Büren,
An hück an Lewenth an Siaman fert.
Diar ha floken all skrewwen klüfteg Küren
Awer jü Sag. Üb ferring ha 'm 't doch noch eg hiard.
Iast fu 'm nü tu hiarn, of beder, tu lesen,
Wat diar för an Onnerskial thwesken leit,
An Bür of uck an Siaman tu wesen
Üb an Wonterem, wann 'th frist an sneit.
Üb an Marnem leit di Bür dann tu snüwen,
So loong üs a Sann a Wönninger apthuait.
Hi as well all wräken a Klok hualew söwen;
Man dann as a Doord noch loong eg tubuid.
Dann stänth 'r well ans ap an lucket un 'th Wedder,
Of 't di Naacht awer sneid hä, an stopet an Pip,
Gongt wedder tu Bad — diar as 't doch föll beder —
An nammt noch an letjen Marensliap.
Seite:Bremer Stacken I.djvu/54
Detdiar sidj as efterluket wurden.
