"Kööber" uun ööder spriakwiisen
Eegenskapen
|
|
Algemian
|
Nööm, Symbool, Numer
|
Kööber, Cu, 29
|
Seerie
|
Auergungsmetal
|
Skööl, Periode, Blook
|
11, 4, d
|
Klöör, Skak
|
laachtbrün
|
CAS-Numer
|
7440-50-8
|
Uundial
|
0,01 %[1]
|
Atomaar [2]
|
Atoommase
|
63,546 u
|
Atoomraadius (bereegent)
|
135 (145) pm
|
Kovalent-Raadius
|
132 pm
|
Van der Waals-Raadius
|
140 pm
|
Elektroonen
|
[Ar] 3d10 4s1
|
Energii
|
4,65 eV[3]
|
1. Ionisiarang
|
745,5 kJ/mol
|
2. Ionisiarang
|
1957,9 kJ/mol
|
Füsikaalisk [2]
|
Tustant
|
fest
|
Kristal
|
kuubisk
|
Sachthaid
|
8,92 g/cm3 (20 °C)[4]
|
Hardhaid
|
3,0
|
Magnetismus
|
diamagneetisk ( = −9,6 · 10−6)[5]
|
Smoltponkt
|
1357,77 K (1084,62 °C)
|
Köögponkt
|
3200 K (2927 °C)
|
Molaar Rüm
|
7,11 · 10−6 m3/mol
|
Dampwaremk
|
300 kJ/mol
|
Smoltwaremk
|
13,1 kJ/mol
|
Faard faan a tuun
|
3570 m/s
|
Waremk
|
385[1] J/(kg · K)
|
Elektrisk struumfeerang
|
59,1 · 106 A/(V · m)
|
Waremkfeerang
|
400 W/(m · K)
|
Mechaanisk [2]
|
E-Moduul
|
100…130 GPa[6][7]
|
Poisson-taal
|
0,34…0,35[8]
|
Cheemisk [2]
|
Oksidatsionstustant
|
1, 2
|
Oksiiden
|
Cu2O, CuO
|
Normoolpotentiaal
|
0,340 V (Cu2+ + 2 e− → Cu)
|
Elektronegatiwiteet
|
1,9 (Pauling-Skala)
|
Isotoopen
|
Isotoop
|
NH
|
t1/2
|
Aktiwiteet
|
Energii (MeV)
|
Produkt
| 61Cu |
{syn.}
| 3,333 h | ε | 2,237 | 61Ni |
62Cu |
{syn.}
| 9,74 min | ε | 3,948 | 62Ni |
63Cu |
69,17 %
|
stabiil |
64Cu |
{syn.}
| 12,7 h | ε | 1,675 | 64Ni | β− | 0,579 | 64Zn |
65Cu |
30,83 %
|
stabiil |
66Cu |
{syn.}
| 5,088 min | β− | 2,642 | 66Zn |
67Cu |
{syn.}
| 61,83 h | β− | 0,577 | 67Zn |
|
Muar isotoopen bi List faan isotoopen
|
NMR-Eegenskapen
|
|
Seekerhaid
|
|
Miast wurd SI-ianhaiden brükt.
|
Kööber, (mo.) Koower (lat. Cuprum) as en cheemisk element mä det tiaken Cu an det atoomnumer 29. Hat as en auergungsmetal. Di latiinsk mööm komt faan aes cyprium „erts faan't eilun Zypern“. Kööber wiar det iarst metal, diar a minsken amanbi 5.000 f.Kr. ferwerket haa.
- ↑ 1,0 1,1 Harry H. Binder: Lexikon der chemischen Elemente. S. Hirzel Verlag, Stuttgart 1999, ISBN 3-7776-0736-3.
- ↑ Wan ei ööders uunden, ütj www.webelements.com (Kööber).
- ↑ Ludwig Bergmann, Clemens Schaefer, Rainer Kassing: Bergmann-Schaefer Lehrbuch der Experimentalphysik, Band 6: Festkörper. 2. aplaag. Walter de Gruyter, 2005, ISBN 978-3-11-017485-4, S. 361.
- ↑ N. N. Greenwood und A. Earnshaw: Chemie der Elemente, 1. aplaag, VCH, Weinheim 1988, ISBN 3-527-26169-9, S. 1509.
- ↑ Weast, Robert C. (ed. in chief): CRC Handbook of Chemistry and Physics. CRC (Chemical Rubber Publishing Company), Boca Raton 1990. Seiten E-129 bis E-145. ISBN 0-8493-0470-9. Uun g/mol an uun cgs-ianhaiden. Heer amreegent tu SI-wäärs.
- ↑ http://www4.architektur.tu-darmstadt.de/buildingmaterials/db/251,id_17,s_GeneView.fb15
- ↑ http://wdb.ebb1.arch.tu-muenchen.de/metalle.php?doctype=2&id=6&gruppe=6
- ↑ http://www.glyconet.de/RTFM_public/Article/Display.html?lang=de&id=87
- ↑ 9,0 9,1 9,2 Iindraanj tu Kupfer uun't GESTIS-dootenbeenk faan't IFA, ufrepen di 27. April 2008 (mä JavaScript).